15 maja studenci I, II i III roku kulturoznawstwa Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Głogowie wraz z opiekunami panią prof. Beatą Frydryczak i dr Krzysztofem Czaplą uczestniczyli w wyjeździe dydaktycznym do Parku Mużakowskiego. Jest to miejsce wyjątkowe, posiadające najlepsze rekomendacje, chociażby ze względu na fakt umieszczenia go na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego UNESCO w roku 2004.
Zajmuje jedno z czołowych dzieł europejskiej sztuki ogrodowej XIX w. Inicjatorem budowy parku, jak i jego twórcą był książę Hermann von Puckler-Muskau, właściciel dóbr Muskau, literat, a zarazem propagator i teoretyk ogrodnictwa krajobrazowego.
Park Mużakowski jest położony po obu stronach polsko-niemieckiej granicy. Zachodnia część parku z ośrodkiem rezydencjonalnym leży po stronie niemieckiej na terenie miasta Bad Muskau. Wschodnia część leży po stronie polskiej na terenie miasta Łęknica. Powierzchnia całego parku wynosi 728 ha, części zachodniej – 206 ha, części wschodniej – 522 ha. Obszar wschodni od zachodniego dzieli Nysa Łużycka. Park to dwie odmienne, ale wzajemnie dopełniające się części. Tworzą one kompozycyjną jedność, połączoną tak jak dawniej w centralnym punkcie historycznym mostem.
Dla kogoś, kto pierwszy raz tu przyjeżdża zwiedzanie parku to duże wyzwanie. Na szczęście nasza Pani prof. Beata Frydryczak nie była tu po raz pierwszy więc doskonale poprowadziła nas po malowniczych terenach i zakątkach. Najpierw zwiedziliśmy centrum znajdujące się po zachodniej (niemieckiej) stronie.
Zobaczyliśmy otoczone ogrodami budynki noszące nazwy nadane przez księcia Pὔcklera: Stary Zamek w którym pierwotnie był urząd podatkowy, Nowy Zamek (właściwy Pałac) i Dom Kawalerski (pierwotnie teatr). Wokół Nowego Zamku znajduje się Ogród Zamkowy. Trochę dalej rozciągają się dwa pozostałe ogrody: Ogród Pana i Ogród Niebieski.
W ogrodzie Pana znajduje się piękny kasztanowiec drobnokwiatowy oraz krzewy różaneczników oraz nowoczesne w formie rabaty kwiatowe. W ogrodzie niebieskim zobaczyliśmy Most Fuksji dalej przeszliśmy doliną prześlicznych rododendronów, przy których wykonaliśmy wiele fotografii. Trafiliśmy na okres kwitnienia tych krzewów. Kolory żółty, fioletowy, różowy i ich różne odcienie naprawdę zrobiły wielkie wrażenie tak jak i wybujałe bardzo zielone rośliny i ogromne dęby.
Spacerując przechodziliśmy przez Most przy Jeziorze Dębów w Parku Zamkowym. Zobaczyliśmy wiele mostków na drogach i ścieżkach parkowych oraz wodospady. Na uwagę zasługuje Wodospad przy Jeziorze Dębów, ułożony z dużych głazów.
Po stronie wschodniej dominują scenerie bliskie naturze, powstałe jak by się mogło wydawać bez udziału ludzkiej ręki. Rozpościerają się tutaj malownicze łąki, wąwozy oraz zatopione w nich budowle.
Zwiedzając wschodnią część parku nietrudno o refleksję, jak wrażliwym dziełem jest park krajobrazowy.
W Parku na Tarasach znajdują się liczne dęby opatrzone nazwami własnymi. Mają one związek zarówno z osobistymi przeżyciami twórcy, jak np. Dąb Klementyny (imię matki) jak i z kontekstem kompozycji, w której zostały umieszczone lub imionami mitologicznych postaci i bogów.
Przechodząc przez Most Podwójny , podziwialiśmy piękny widok na Kamień Pucklera i Most Królewski – zwany także Książęcym. Widzieliśmy Most Arkadowy i niektórzy z nas zeszli do wąwozu Ścieżką Sary. Przechodziliśmy przez wiadukt na Tarasach i Park Górny.
Park jest bardzo rozległy i zróżnicowany, przyjeżdżając tutaj można go zwiedzać pieszo, rowerem a nawet bryczką. Po stronie niemieckiej znajduje się wypożyczalnia rowerów. W obu częściach parku przewoźnicy oferują przejażdżki bryczkami.
Zachęcamy wszystkich, którzy tam jeszcze nie byli do odwiedzenia tych niezwykle urokliwych miejsc, które pozostają na zawsze w pamięci.
Stefania Karwatka
studentka I roku kulturoznawstwa